Andere Tijden Voetbal (deel 5)

Op 15 september 2025 bestond onze vereniging exact 100 jaar. Fusieclub Voorschoten’97 kwam weliswaar ‘pas’ op 1 juli 1997 tot stand, maar lang daarvoor behoorden SVLV, Randstad Sport en SV Voorschoten al tot het Nederlandse voetballandschap. De oudste rechtsvoorganger, Sportvereniging Laurentius Voorschoten (SVLV), werd op 15 september 1925 opgericht. Een eeuw geleden dus.

De historie is in diverse uitgaven inmiddels uitputtend beschreven. Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de club wordt nu ingezoomd op één van die talloze elftallen die in het verleden actief was. SVLV A1 behaalde in het gouden jubileumjaar van de Katholieke vereniging (1975-1976) grote successen. Eén van de spelers van destijds laat ons via een maandelijkse bijdrage meegenieten van ‘Andere Tijden’! Vandaag deel 5.

December 1975: koploper!

Na een geweldige maand November met mooie overwinningen op directe concurrenten stond SVLV A1 de lastige maand December te wachten. Lastig omdat alle tegenstanders graag van de koploper, ja wel, wilden winnen en lastig omdat het vaak koud, nat en winderig kan zijn in December en het trainingsveld dan veranderde in een “baggerzooi”. Ook lastig in verband met de feestdagen en vakantie. De competitie werd voortgezet met een thuiswedstrijd tegen Ter Leede A1, niet de favoriete tegenstander vanwege het vaak fysieke spel van Ter Leede. De heenwedstrijd in Sassenheim eindigde in een 3 – 3 gelijkspel na een prima wedstrijd van beide teams. Op 6 december, dus na het bezoek van de goedheiligman, werd het wederom een lastige wedstrijd, onder het toezicht van veel 1e elftalspelers, die allen zeer benieuwd waren naar de ontwikkeling van SVLV A1. De heer Wijnstok had wederom gehamerd op de speldiscipline en op de juiste instelling, de basis voor een goed resultaat. Hij waarschuwde tevens voor de fysieke kracht van Ter Leede, met name van de veel scorende spits. Het werd geen hoogstaande pot, maar het leverde wel een meer dan verdiende overwinning op : 1 – 0 met Frank Marselis als matchwinner. Van de veel scorende spits werd niet veel vernomen. Hij werd constant afgetroefd en uit de wedstrijd gespeeld door zijn directe tegenstander Frans Mens en daarbij ook nog eens op de bon geslingerd nadat hij zich niet kon beheersen na “enige plagerijen”. In de dug out en langs de lijn hadden Leider Harry Langver en grensrechter Hans van Rossenberg de grootste lol omdat er weer werd aangetoond dat de ultieme wil om te winnen wederom een optimaal resultaat opleverde. Niet geweldig spelen, toch winnen met een uitstekende instelling, de “nul” gehouden en met als resultaat een verstevigde koppositie: 14 punten uit 9 wedstrijden. Na afloop was wederom duidelijk dat SVLV A1 goed op weg was en werd er halverwege de competitie voor het eerst heel voorzichtig gesproken over het grote doel: het kampioenschap.

Na het voorstellen van de spelers van de achterhoede in de vorige aflevering wil ik u nu nader voorstellen aan de spelers op het middenveld, het “draaipunt” van het team. Op links vormde Wim Vreeburg het middelpunt van de linker vleugel, met een loopvermogen als een paard en zijn snelheid als een windhond kon hij zowel de linksbuiten als de linksback ondersteunen. Hij deed dit met een geweldig fanatisme dat heel aanstekelijk werkte op zijn medespelers. Als controleur daarnaast stond Frank Marselis, die eigenlijk op elke plek op het middenveld kon spelen en daarmee van grote waarde was voor het team. Bovendien was hij ook buiten het veld een grote gangmaker en beroemd om zijn 4 biertjes op vrijdag tijdens de dansles. Als 3e middenvelder fungeerde Ben van der Valk, die met zijn overzicht en zijn inzicht elke week weer zorgde voor het evenwicht tussen de aanval en de verdediging en altijd “de rust zelve was". Als je naast hem zat in de kleedkamer moest je wel goed op je spullen letten! “Last but not least” was de rol van de “Nestor” van het team op het middenveld of als linkerspits Dik Does. De man van de vrije trappen, de corners en de regie op het middenveld. Ik weet uit betrouwbare bron dat hij samen met Frank Marselis, onder de douche, ook heel aardig kon zingen.

Nu ik dit genoemd heb, het wekelijks samenzijn in de kleedkamer, onder de douche werd ook door de heer Wijnstok opgemerkt. Hij kwam vaak, als hij al lang gedoucht en omgekleed was, in de kleedkamer kijken wat er aan de hand was om vervolgens hoofdschuddend te zeggen: “jullie zijn op een prettige wijze gestoord”. Ik heb het al eens eerder gemeld, maar dit was nu precies wat de heer Wijnstok wilde. Samen werken aan het grote doel, zowel tijdens, voor als na elke wedstrijd en training.

Op 20 december 1975 stond de volgende wedstrijd op het programma tegen Oegstgeest A1, een team met Voorschotense invloeden. Helaas werd deze wedstrijd afgelast, maar kon er wel geoefend worden tegen een gerenommeerde tegenstander VVSB A1, dat op een hoger niveau speelde. De wedstrijd in Oegstgeest zou onder leiding staan van scheidsrechter Wil van Turenhout, u weet wel de Voorschotenaar en uiteraard was hij bereid de thuiswedstrijd tegen VVSB A1 te leiden. Het werd een prima oefenwedstrijd en er werd ook ditmaal gewonnen : 3 – 1 met als doelpuntenmakers Ben van der Valk, Leo Zandbergen en Dik Does. Omdat er op 27 December geen competitieprogramma was vastgesteld, werd er direct afgesproken om op die dag de returnwedstrijd tegen VVSB te spelen in Noordwijkerhout. Ook deze wedstrijd werd gewonnen en wel met 0 – 2. De doelpunten kwamen op naam van Sjaak Teske en Leo Zandbergen. De begeleiding van VVSB A1 was vol lof over een team dat hen twee keer de baas was.

Precies halverwege het seizoen ontvouwde de heer Wijnstok zijn plannen voor de 2e helft van de competitie. Met 12 basisspelers ontstaat er wellicht een mogelijkheid dat je

geconfronteerd wordt met schorsingen of blessures en daar moet je de juiste oplossing voor vinden. Die werd gevonden in het toevoegen van 2 talentvolle “Jonkies” uit SVLV B1: Hans van Gils en Martien van der Valk. Zij zouden in Januari 1976 meetrainen en spelen in SVLV A1 naast hun wedstrijden in SVLV B1. Tevens werd Peter Beijlen, 1e elftalspeler, toegevoegd als assistent trainer, ook met het oog op de overgang van een aantal spelers naar de Senioren in het volgend seizoen. Een beter bewijs van goed beleid kan ik niet bedenken.

Tot zo ver de vijfde aflevering van Andere Tijden voetbal, het legendarische seizoen van SVLV A1. In aflevering 6 in Januari 1976 meer over een zwaar auto-ongeluk van een van de “jonge dames”, de mentale weerbaarheid van het hele team, het debuut van de "Jonkies” en de hervatting van de competitie met 2 zware uitwedstrijden.

Voor uw vragen of opmerkingen kunt u het onderstaande emailadres gebruiken. Uiteraard zijn foto's van SVLV A1 1975-1976 ook van harte welkom. Geovanniedekenner@gmail.com

Rood Groene Groeten,

Geovannie de Kenner