Andere Tijden Voetbal (deel 3)

Op 15 september 2025 bestond onze vereniging exact 100 jaar. Fusieclub Voorschoten’97 kwam weliswaar ‘pas’ op 1 juli 1997 tot stand, maar lang daarvoor behoorden SVLV, Randstad Sport en SV Voorschoten al tot het Nederlandse voetballandschap. De oudste rechtsvoorganger, Sportvereniging Laurentius Voorschoten (SVLV), werd op 15 september 1925 opgericht. Een eeuw geleden dus.

De historie is in diverse uitgaven inmiddels uitputtend beschreven. Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de club wordt nu ingezoomd op één van die talloze elftallen die in het verleden actief was. SVLV A1 behaalde in het gouden jubileumjaar van de Katholieke vereniging (1975-1976) grote successen. Eén van de spelers van destijds laat ons via een maandelijkse bijdrage meegenieten van ‘Andere Tijden’! Vandaag deel 3.

Oktober 1975: het begint te draaien, een ongeslagen herfstmaand ! 

De maand Oktober kenmerkt zich meestal door de herfstvakantie op de scholen en soms een verminderde aandacht voor het voetbal in het algemeen. De herfstvakantie wordt vaak gebruikt om even “gas terug te nemen” en ook om de eerste voorbereidingen te treffen voor de komende schoolonderzoeken, een belangrijk onderdeel voor het te behalen schooldiploma.

Ik heb al eerder gemeld dat de heer Wijnstok hier goed toezicht op hield. Een goede planning en de juiste afwisseling van leren en ontspanning in de vorm van het voetballen levert het meeste succes op. De trainingen bleven intens en uiteraard met een zeer hoge opkomst.

De eerste wedstrijd in oktober was weer een uitwedstrijd en na de wedstrijd tegen Rijnsburgse Boys weer een lastige wedstrijd tegen een concurrent: Ter Leede A1.

In het seizoen 1974-1975 leverde de wedstrijd in Sassenheim een “heftig” potje op, dat bijna onvriendelijke te noemen was. Er werd wel gewonnen toen met 1-3.

In de voorbereiding op deze wedstrijd werd al rekening gehouden dat dit mogelijk weer het geval zou kunnen zijn en werd er een beroep gedaan op de discipline en op de nodige onverzettelijkheid, benodigd om tot een goed resultaat te komen.

Welnu, dit kwam allemaal uit, want het werd een heerlijke wedstrijd met een eerlijke uitslag : 3 – 3. Zeker na afloop heerste er een tevreden gevoel, veel strijd geleverd, en een verdiend punt mee naar huis. De doelpunten kwamen op naam van Jeroen Ahling, Leo Zandbergen en Dik Does. In de analyse na afloop kwam de heer Wijnstok tot de conclusie dat je als je tegen al je concurrenten uit niet verliest en je thuis je wedstrijden wint je goed op weg bent naar een mooi resultaat. 

In een competitie met slechts 18 wedstrijden en dat binnen een grote club als SVLV, met slechts 2 velden, verloopt de competitie zeer grillig en staat er niet altijd een competitiewedstrijd op het programma. Bij het ontbreken van een competitiewedstrijd werd er echter een experimentele vriendschappelijke wedstrijd op het programma gezet tegen een standaard seniorenteam: Meerburg  Zaterdag 1. In die tijd was het seniorenvoetbal nog bijna helemaal gericht op zondag en stond het zaterdagvoetbal nog echt in de kinderschoenen.  Dat bleek ook wel want Meerburg werd helemaal weggespeeld en met een 6 – 2 nederlaag naar huis gestuurd. Leo Zandbergen was hofleverancier met 3 doelpunten en Jeroen Ahling (2 stuks) en Sjaak Teske zorgden voor de overige goals. Sjaak begon zich al helemaal thuis te voelen in zijn nieuwe team en stond garant voor een paar mooie assists.

In deel 1 van dit epos heb ik al gemeld dat de staf bij SVLV A1 bestond uit “Oer-SVLV’ers" en ik wil op dit moment hen even nader voorstellen. Allereerst leider en “roerganger” Harry Langver, die voor bijna alle spelers van SVLV A1 al eerder hun leider was bij bijvoorbeeld de B1 en de A1 in het seizoen 1974 – 1975. Hij bewaakte bijna alles en stond open voor advies, een luisterend oor, was eerlijk en ook een man van “afspraak is afspraak”. Hij was vooral een echte clubman, hij was scheidsrechter, zette op dinsdag het clubblad in elkaar en was een vaste leider tijdens de beroemde NKS kampen in Den Bosch en Weert. Hij was zelf ook speler in het ook legendarische SVLV 4 en later in het 3e en zelfs in het 2e, altijd als aanvoerder, een echte leider, een “Oer-SVLV’er”.
 

De vaste grensrechter was Hans van Rossenberg, een markante kerel met een markante verschijning. Ook Hans was voor vele spelers al een bekende, want hij was al leider van sommigen in de pupillen. Ik noemde Hans al een markante verschijning, want hij was met zijn lange haren en zijn onafscheidelijke T-shirt, spijkerbroek en zijn Caballero's altijd zichzelf. Wat velen waarschijnlijk niet meer weten is dat Hans tijdens de Algemene Ledenvergadering in 1973 als enige lid tegen stemde op het voorstel om de nieuwe accommodatie te gaan bouwen. ”Elk voorstel verdient minimaal 1 tegenstem” was zijn standpunt. Als wis – en natuurkundige was Hans vervolgens wel verantwoordelijk voor de berekening en ontwerp van de staalconstructie voor de totale nieuwe accommodatie in 1974. Ook een “Oer SVLV ‘er.

Terug naar de competitie want op zaterdag 18 oktober 1975 stond er zowaar een thuiswedstrijd op het programma tegen Koudekerk A1. Een grote verrassing van de KNVB, afdeling Leiden, was de aanstelling van de scheidsrechter. De heer Ph. (Bep) Hakker mocht de wedstrijd leiden en dat riep toch enige verbazing op, want de heer Hakker woonde in Voorschoten, was een goede bekende van SVLV, met 3 zonen als lid en zelf speler van het kampioenselftal van SVLV 1 van 1960. In de aanhef van deze aflevering schreef ik al dat “het begon te draaien” bij de A1. Daar werd Koudekerk het slachtoffer van want in een prima wedstrijd werd er met 4 – 1 gewonnen. Zoals vanouds scoorde Jeroen Ahling weer 2 doelpunten en scoorden Sjaak Teske en Ben van der Valk beiden hun eerste competitiedoelpunt. Belangrijker was het alsmaar toenemende gevoel van het gehele team en de begeleiding dat de in Augustus ingezette lijn tot iets moois zou kunnen gaan leiden.

Zoals te doen gebruikelijk was er in de herfstvakantie slechts een zeer beperkt competitieprogramma. Volgens de heer Wijnstok was het echter noodzakelijk om te blijven spelen om het goede ritme te kunnen behouden. Er werd dan ook geoefend tegen Randstad Sport A1 en iedereen wist dat “vriendschappelijke” derby's bijna niet bestaan. Het spelen tegen goede bekenden, waar bijna iedereen al jaren tegen speelde, was toch iets speciaals. Bekende namen bij Randstad Sport als Zanen, Van Loenen, Baardwijk, Drillenburg en Van de Cingel zorgden altijd voor “mooie wedstrijden”. Deze derby werd door SVLV A1 keurig gewonnen met 5 – 3 in een echte vriendschappelijke sfeer, zoals het hoort. De doelpunten kwamen op naam van Leo Zandbergen, Dik Does, Ben van der Valk en Sjaak Teske (2 stuks).

De balans in Oktober 1975 was dus dat er 3 punten werden gehaald in 2 competitiewedstrijden en dat er 2 vriendschappelijke wedstrijd werden gewonnen. Met 5 gespeelde wedstrijden en 6 punten was er nog geen sprake van geweldige resultaten, maar er zaten wel 3 uitwedstrijden bij, waarvan 2 wedstrijden tegen concurrenten. Het vertoonde spel gaf echter wel steeds meer vertrouwen. De sfeer groeide met de week, het gezang onder de douche na de trainingen nam toe, zelfs zodanig dat de heer Wijnstok polshoogte kwam nemen en “iedereen een beetje“  gek verklaarde. Hij zal heimelijk zeker in zijn vuistje gelachen hebben. Dit had hij bij ADO natuurlijk nog nooit meegemaakt.  

Tot zover de derde maand van het legendarische seizoen. In aflevering 4 in November meer over weer een wedstrijd met een scheidsrechter uit Voorschoten, een “fantastische polonaise” in de polder, een thuisoverwinning op een concurrent en een opmars naar de kop van de ranglijst.

Rood Groene Groeten,

Geovannie de Kenner