Andere Tijden Voetbal (deel 2)

Op 15 september 2025 bestaat onze vereniging exact 100 jaar. Fusieclub Voorschoten’97 kwam weliswaar ‘pas’ op 1 juli 1997 tot stand, maar lang daarvoor behoorden SVLV, Randstad Sport en SV Voorschoten al tot het Nederlandse voetballandschap. De oudste rechtsvoorganger, Sportvereniging Laurentius Voorschoten (SVLV), werd op 15 september 1925 opgericht. Een eeuw geleden dus.

De historie is in diverse uitgaven inmiddels uitputtend beschreven. Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de club wordt nu ingezoomd op één van die talloze elftallen die in het verleden actief was. SVLV A1 behaalde in het gouden jubileumjaar van de Katholieke vereniging (1975-1976) grote successen. Eén van de spelers van destijds laat ons via een maandelijkse bijdrage meegenieten van ‘Andere Tijden’! Vandaag deel 2.

Maand 2 : September 1975 : de start van de competitie en SVLV bestaat 50 jaar !

Na de kennismaking met de nieuwe trainer en een succesvolle oefencampagne, stond op zaterdag 6 september 1975 de eerste competitiewedstrijd op het programma. Na de winst op Roodenburg A1 waren de verwachtingen hoog gespannen en was een ieder ervan overtuigd dat de thuiswedstrijd tegen VVOA (Voetbal Vereniging Oud Ade) in winst omgezet zou worden. Onder het toeziend oog van vele nieuwsgierige toeschouwers en vooral een groot aantal “jonge dames”, die allemaal naar hun broer of buurman kwamen kijken, werd het een moeizame wedstrijd. Lag het aan het mooie weer, of aan de hooggespannen verwachtingen? Er was geen verklaring voor het matige spel. Er werd echter wel gewonnen: 3 – 2 met Leo Zandbergen (2 stuks) en Jeroen Ahling als doelpuntenmakers. Volgens de heer Wijnstok was de overwinning het belangrijkste, naast de kennismaking met de “jonge dames”.

De week die hierop volgde stond volledig in het teken van de viering van het 50-jarig bestaan van SVLV in de Gouden Leeuw. De wedstrijd tegen Rijpwetering A1 zou slechts een opmaat zijn voor het grote feest. Eenmaal aangekomen in Rijpwetering stond er een akelige verrassing te wachten. De accommodatie die door VVOA en Rijpwetering gedeeld werd, bleek niet meer te kunnen voldoen aan de maatstaven die bij de Voorschotenaren “gewoon” waren. De kleedkamer was “een hok” van 3 x 3, er waren geen douches, maar er was wel een “wasbak” in het midden van de kleedkamer. Het veld was een drama, waarbij het huidige trainingsveld er nog beter uitzag. De omstandigheden, de verwachtingen en het grote feest van de avond na de wedstrijd

zorgden voor een enorme domper. De wedstrijd werd met 1 – 0 verloren. De gezichten stonden na afloop op storm. Als je weet dat Wim Vreeburg al “boos” was als hij een trainingspartijtje verloor, dan weet je ook hoe zijn stemming was na afloop!!

De heer Wijnstok bleek maar weer eens een echte Psycholoog te zijn door te stellen dat het alleen maar beter kon gaan en dat niets hem van zijn plan af kon laten wijken. “Volgende week, uit bij concurrent Rijnsburgse Boys A1, kunnen jullie laten zien wat jullie in je mars hebben, tot maandag op de training”!

De viering van het 50-jarig bestaan van SVLV was uiteraard een feest om nooit te vergeten, een feest zoals dat alleen bij SVLV gevierd kon worden. Veel spelers van SVLV A1 waren aanwezig en 1 speler moest zelfs ter plekke werken. Een van de aanwezige artiesten was “Nikkelen Nelis" en dit nodigde Frans Blom uit tot een geweldige imitatie van deze Nelis. Het toonde aan dat het verlies tegen Rijpwetering al bijna verwerkt was.

Na afloop was het opvallend druk op de Veurseweg met “wandelaars” richting het dorp. Het verhaal gaat dat 2 bekende SVLV ‘ers in slaap zijn gevallen in een wasmachine doos bij Schoolstraat 59.

Op de maandag daarna leek het verlies van zaterdag ervoor weliswaar bijna verwerkt, maar dat was toch niet helemaal het geval. De heer Wijnstok had gemeld dat de volgende zaterdag een kans bood om te laten zien wat de A1 echt in haar mars had en liet dat voorafgaan door 2 trainingen waar de intensiteit van af droop. “Zonder inspanning geen ontspanning”. Het werd duidelijk dat het “potje” tegen Rijpwetering niet meer herhaald mocht worden. Er diende een “uiterste wil om te winnen” gehanteerd te worden, “hoe dan ook”.

De wedstrijd tegen Rijnsburgse Boys A1 bleek wellicht het eerste teken te zijn dat er “aan iets moois gewerkt werd”. De wedstrijd werd weer gevolgd door vele fans en stond onder leiding van de bij ons zeer bekende scheidsrechter, de heer Leo Dingjan. Het werd een mooie en ook spannende partij met een alleszins bevredigende 2 – 2 uitslag.

De “revelatie op rechts", Jeroen Ahling, tekende voor beide doelpunten. Grensrechter Hans van Rossenberg “vlagde“ weer een prima wedstrijd en dan weet iedereen wat ik bedoel.

In deel 1 van dit epos heb ik al uitgelegd dat de groep bestond uit spelers en begeleiders die allen “Oer-SVLV’ers” genoemd mochten worden. Er was echter een uitzondering, want Sjaak Teske was een nieuw lid van de groep. Al vanaf de allereerste training bleek dat Sjaak een groot talent was, bloedsnel, oog voor de goal en voor zijn medespelers en gezegend met de snoeihard schot. Ook was al snel duidelijk dat Sjaak nog een beetje moest wennen aan die gekke SVLV ‘ers. Hij had lange haren, een speciale muzieksmaak en rookte graag een “sjekkie”. Zoals dat ook bij een proces van teamvorming gaat diende Sjaak opgenomen te worden in de hechte groep, hij werd

“ontgroend”. Er werd een plan gesmeed met de heer Wijnstok en met Harry Langver en Sjaak kreeg speciale kleine opdrachten: de ballen verzamelen na de training, het licht uitdoen van het trainingsveld, maar vooral fysieke trainingsvormen van de heer Wijnstok voordoen voor de groep, waarbij vooral Jeroen Ahling een gewillig “tegenspeler” was. Dit heeft uiteraard niet al te lang geduurd, maar het heeft wel enorm geholpen in het groepsproces en het heeft ervoor gezorgd dat Sjaak ook een

“Oer-SVLV’ er” werd en wellicht de meest getalenteerde speler van de A1.

Inmiddels stond op 27 september 1975 de thuiswedstrijd tegen Oegstgeest A1 op het programma, een team waarin ook een tweetal Voorschotenaren speelde. Dit zorgde natuurlijk voor enige spanning in de voorbereiding. De teleurstelling was dan ook groot dat de wedstrijd door zware regenval gestaakt diende te worden.

Zodoende werd de maand September afgesloten met 3 punten uit 3 gespeelde wedstrijden.

Dit was wellicht een “tikkeltje” teleurstellend, maar er werd wel veel duidelijk. De gevraagde discipline werd gevolgd, de werklust was ongekend en de teamgeest was optimaal. De uiterste wil om te winnen “hoe dan ook” werd al steeds duidelijker zichtbaar.

Voor de heer Wijnstok werd het echter niet gemakkelijker. De maandagavond diende het stil te zijn in de prachtige kantine, want er werd door ca. 100 personen geklaverjast.

Op woensdagavond werd er door ca. 75 dames een cursus bloemschikken gevolgd o.l.v. de heer Aad Verschoor. Dat was toch wel anders bij ADO.

Hier kwam eind september 1975 nog eens bij dat door de Dansschool Evert Castelein uit Leiden in de SVLV - kantine een cursus stijldansen georganiseerd werd. Op initiatief van secretaris Ton Hulsebos gingen 100 Voorschotenaren van start om de Engelse wals, de Foxtrot en de cha-cha-cha onder de knie te krijgen. Uiteraard waren veel van de A1 spelers ook van de partij. Het bleek een schot in de roos en er werd snel geleerd. Dat was maar goed ook, want voordansen met Evert Castelein zelf of met Mejuffrouw Marianne, wilde iedereen zo veel mogelijk vermijden. De groepsfoto heeft jarenlang in de kantine gehangen bij de open haard.

De heer Wijnstok begreep er maar weinig van: “het lijkt wel een speeltuinvereniging”, zei hij. Echter het bleek al snel dat de danslessen “alcohol-vrij” werden gevolgd. Uit een geboren bijgeloof mocht alleen Frank Marselis op de vrijdagavond een biertje drinken en lieten de anderen het bij een “frisje".

Tot zover de tweede maand van het legendarische seizoen. In aflevering 3 in Oktober meer over een “titanenstrijd” tegen een concurrent, een vriendschappelijke winst op een Seniorenteam, de “vriendschappelijke” derby tegen Randstad Sport en de opmars in de competitie.

Rood Groene Groeten,

Geovannie de Kenner