Shemiel en Ronnie gaan stoppen

Shemiel Constancia (39) en Ronnie Verplancke (36) hangen na dit seizoen de voetbalschoenen aan de wilgen. De zaterdagselectie verliest daarmee twee sterkhouders, die kunnen terugkijken op een prachtige voetballoopbaan. Alle reden derhalve voor een interview.

Jullie kunnen terugkijken op een lange loopbaan bij veel clubs!

Shemiel: Zeker! Ik ben heel lang geleden begonnen bij Oranje Groen op de Boshuizerkade. Daarna speelde ik bij DoCoS, Voorschoten '97, UVS, weer Voorschoten '97, RKAVV en nog een keer Voorschoten '97. In mijn eerste periode bij Voorschoten debuteerde ik ook bij de senioren.

Ronnie: Op 5-jarige leeftijd begon ik bij vv Leiden. Daarna volgden UVS, Excelsior, Feyenoord, ADO Den Haag, nogmaals UVS, Ter Leede, Quick Boys, weer Ter Leede en Voorschoten '97. Mijn seniorentijd begon in mijn tweede periode bij UVS.

Hoe zouden jullie jezelf beschrijven als voetballer?

Shemiel: Ik ben een rechtsbenige spits. Ik ben altijd een fysiek sterke balvaste speler geweest. Ik heb een goede mentaliteit en probeer altijd te voetballen. In het verleden was ik snel, maar had ik minder controle over de bal. Dat is nu omgedraaid. Ik ben niet zo snel meer, maar heb een betere controle.

Ronnie: Ook ik ben rechtsbenig, maar ik ben meer een middenvelder. Ik heb ook wel achterin en in de voorhoede gespeeld. Mijn trap en mijn inzicht zijn altijd mijn sterke punten geweest. Mijn mentaliteit had beter gekund. Daarnaast is verdedigen niet mijn hobby.

Welke trainer is jullie bijgebleven?

Shemiel: Paul van der Zwaan! Hij kwam in de loop van het seizoen bij Voorschoten '97. Wij stonden er toen slecht voor, maar mede dankzij zijn inbreng handhaafden wij ons ruimschoots. Van Peter Wubben heb ik het meeste geleerd.

Ronnie: Marcel Keizer was mijn trainer bij UVS. Als mens en als trainer heeft hij veel indruk gemaakt. Hij stond binnen en boven de groep. Het verbaast mij niet dat hij als trainer zo ver is gekomen.

Jullie hebben veel meegemaakt. Wat was jullie grootste succes?

Shemiel: De titels en promoties met Voorschoten en UVS waren heel bijzonder. In 2010 speelde ik met UVS de bekerfinale tegen Voorschoten '97. Wij verloren toen op het hoofdveld van Quick Boys met 4-0, maar ik kijk er toch met plezier op terug.

Ronnie: Wij werden in 2013 kampioen met Ter Leede van de Hoofdklasse, waardoor wij naar de Topklasse promoveerden. Dat was echt gaaf. Ik ben uiteindelijk met zowel Ter Leede, UVS als Voorschoten '97 kampioen geworden. Een ander hoogtepunt was Quick Boys-Katwijk. We speelden toen voor 8.000 toeschouwers!

Maar jullie hebben niet alleen maar successen gekend…

Shemiel: Met Voorschoten '97 degradeerden wij met 35 punten! Dat was echt bizar. De degradatie leek gedurende het seizoen totaal niet aan de orde te zijn. Op de laatste dag belandden wij op een PD-plek en verloren wij vervolgens de nacompetitie.

Ronnie: Op de laatste training voor de kampioenswedstrijd met Ter Leede scheurde in mijn enkelbanden af. Dat was heel zuur. Verder ben ik vier keer tweede geworden en heb ik drie keer de finale van de nacompetitie verloren. Soms dachten wij achteraf, hoe hebben wij dit nou weer uit handen kunnen geven…

Jullie hebben met veel toppers samengespeeld. Wie was de beste?

Shemiel: Maikel Renfurm was echt heel goed. Hij had een lange profcarrière achter de rug en had zoveel balcontrole, dat het een genot was om naar te kijken.

Ronnie: Bij Ter Leede speelde ik met Gert-Jan Tamerus. Die was prof geweest bij Haarlem, Heracles en NAC en maakte nog eens duidelijk hoe groot het niveauverschil is tussen de amateurs en de profs. Hij is nu trainer van Koninklijke HFC in de Tweede divisie.

Hebben jullie ergens spijt van?

Shemiel: Ik heb nergens spijt van!

Ronnie: Dat geldt ook voor mij. Nergens spijt van!

Hoe typeren jullie Voorschoten '97?

Shemiel: Een gezellige club, maar ook wel een club waar het eerste elftal niet onomstreden op plek 1 staat. Bij andere clubs waren alle randzaken perfect geregeld, Voorschoten is wat dat betreft meer een echte amateurclub.

Ronnie: Daar sluit ik mij bij aan. Bij andere clubs waar ik speelde lag het ambitieniveau veel hoger. Ook bij de jeugd zie je minder ambitie. Dat is een kwestie van prioritering. Dat laat onverlet dat het binnen de spelersgroep van Voorschoten '97 gewoon heel erg leuk is.

Hebben jullie een voorbeeld als speler?

Shemiel: Ronaldo van PSV. Als die er met de bal aan zijn voet vandoor ging…

Ronnie: Zinedine Zidane! Ook van Jari Litmanen kon ik altijd genieten.

Hoe ziet de toekomst eruit?

Shemiel: Ik ben leidinggevende op een BSO en doe daar allemaal mooie dingen. Zo loopt op dit moment een project waarbij wij jongeren coachen. Ik ga als voetballer nu eerst een sabbatical nemen. Ik heb twee kinderen, voetbal komt nu even op de tweede plaats. Misschien ga ik later nog in een vriendenteam spelen of kijken of ik het leuk vind om trainer te worden, maar dat zie ik wel.

Ronnie: Ik ben stratenmaker en heb als ZZP-er een drukke baan. Wedstrijden spelen vind ik op zich nog wel leuk, maar het trainen valt mij steeds zwaarder. Ik heb altijd heel veel opzij gezet voor het voetballen, maar het is mooi geweest. Ik hou ook van boksen en fitness. Voorlopig stop ik met voetballen. Dat betekent dat ik minder vaste verplichtingen heb, waardoor ik veel meer ruimte krijg om dingen te plannen met mijn vrouw en mijn zoontje. Misschien dat ik ooit nog 7x7 ga doen. Ook ga ik zeker nog wel kijken bij mijn ouwe clubs.

Mannen: bedankt voor alles! We zien jullie na dit seizoen heel graag terug langs de lijn op Sportpark Adegeest!

(Hans Douw)