In memoriam
Afgelopen weekend kregen wij het trieste nieuws dat Theo Kaffa op 75-jarige leeftijd is overleden. Theo was decennia lang verzorger bij zowel de fusieclub als al haar rechtsvoorgangers. Theo was vriend, vertrouwenspersoon, verzorger en medisch adviseur van vele generaties van voetballers. Maar bovenal was Theo een familieman die trots was op zijn vrouw Cobie en zijn zonen Dennis en Jeffrey. Zijn overlijden slaat een gat in de Voorschotense voetbalfamilie.
Theo Kaffa werd op 3 september 1947 geboren in Den Haag. Als Haagse jongen belandde hij bij ESDO, dat stond voor Eendrachtig Samenspel Doet Overwinnen. Bij de volksclub die haar complex had aan de Waalsdorperlaan, tegenover Renbaan Duindigt, ontwikkelde Theo zich tot een harde werker met een enorme conditie. Bij ESDO leerde hij Theo Godschalk kennen, met wie hij later bij SVLV weer samenwerkte. In Voorschoten meldde Theo zich aan bij Randstad Sport. Hij speelde daar in het legendarische derde zaterdagelftal. Samen met trainer Bram Mugge en medespelers als Pim van Ommen en John Bol werd glorieus de titel behaald. Theo was bij Randstad terecht gekomen via zijn buurman Wim ‘Opa’ van Luijk, met wie hij ook de cursus voor sportmasseur deed. Theo had altijd al interesse gehad in medische zaken. Toen hij op 28-jarige leeftijd bij wijze van toeval in contact kwam met het Nederlands Genootschap voor Sportmassage, besloot hij om daar de avondcursus te gaan doen. Het slagingspercentage voor die opleiding was heel laag, maar Theo en Wim slaagden met vlag en wimpel. Theo was technisch opgeleid, wat betekende dat hij de kennis van de Latijnse medische vaktaal vanaf de basis moest opbouwen. Dat ging hem uitstekend af.
Zijn opleiding als sportmasseur vormde de start voor een lange en rijke loopbaan als verzorger. Theo ontwikkelde zich tot een icoon binnen de Voorschotense voetbalwereld. Theo was niet alleen een kei in zijn vak, maar bezat daarnaast een kwaliteit die zeldzaam is: hij kon ècht naar mensen luisteren. Voetballers met problemen van uiteenlopende aard vonden bij Theo een gewillig oor. Hij luisterde goed, oordeelde niet en zorgde ervoor dat alle vertrouwelijke informatie in de massagekamer bleef. Als Theo een diagnose stelde, kon je daar blindelings op vertrouwen. Tegelijk was hij heel scherp in het afbakenen van zijn vakgebied. Als hij iets niet vertrouwde, stuurde hij zijn klanten door naar de huisarts. Dat Theo zelf voetballer was geweest en later marathons liep, maakte dat hij zich goed in zijn klanten kon verplaatsen. Hij begreep sporters die snel weer in actie wilden komen, maar was streng en duidelijk als het medische belang dat in de weg stond.
Bij Randstad Sport, SVLV, SV Voorschoten en Voorschoten '97 bouwde Theo een persoonlijke band op met tal van voetballers. Uit die vriendschappen kwamen veel gezamenlijke vakanties, kaartavonden en andere sociale activiteiten voort. Als voetballers buiten de openingstijden van het complex verzorging nodig hadden, waren ze altijd welkom op het Van Ostadehof. Daar werden ze dan warm ontvangen door Theo en Cobie, de liefde van zijn leven. Theo en Cobie stonden dag en nacht klaar voor de spelers, die ook hun vrienden waren. Iedereen kon bij ze terecht. Niet alleen spelers met uiteenlopende pijntjes, maar ook oudere clubleden met stramme spieren belandden bij Theo op de massagetafel. Als Theo in de dug-out zat bij een eerste elftal en er op veld 5 een noodgeval was, dan nam hij en spurt om de sporter in kwestie te helpen. In de loop van de tijd moest hij de meest bizarre medische issues oplossen. Van eksterogen tot loszittende gebitten: iedereen wist Theo te vinden.
Wie een reis door de tijd maakt aan de hand van foto’s van Voorschotense selectieteams, ontdekt een opmerkelijke rode draad: op vrijwel al die foto’s staat Theo Kaffa. Op 18 maart 2022 werd Theo tijdens de reünie in het kader van het 25-jarige bestaan van Voorschoten '97 uitgeroepen tot ‘verzorger van de eeuw’. Theo werd kampioen met trainers als Leo Holl, Marco van Lochem en Jan Zoetemelk. Maar hij maakte ook verdrietige dingen mee. Als je met Theo sprak over zijn loopbaan, memoreerde hij altijd het overlijden van de jonge Wilco Westgeest bij SVLV. Daar had hij gedurende diens ziekteproces intens contact mee.
In het dagelijks leven was Theo een begaafd technicus met twee rechter handen. Samen met Cobie verbleef hij vaak en graag op camping De Boekel in Akersloot. Daar kon Theo uitgebreid vissen, wat een grote passie van hem was. In de tentschuur op hun vaste plek stonden al zijn visattributen opgeslagen. Tijdens het seizoen sloeg hij zijn voorraad wormen op onder de caravan, omdat de temperatuur daar het meest constant was. Voor Theo en Cobie voelden de vaste gasten op de camping als hun eigen familie.
Vorige week werd Theo op de camping getroffen door een hartinfarct. In de dagen die volgden vocht hij in het ziekenhuis in Alkmaar voor zijn leven, maar dat mocht helaas niet baten. Afgelopen zaterdag, op 8 april, overleed hij aan het begin van de middag.
Bij de eerstvolgende wedstrijden van zaterdag 1 en zondag 1 zal de vlag halfstok hangen, wordt een minuut stilte gehouden en worden rouwbanden gedragen.
De afscheidsdienst van Theo vindt aanstaande zaterdag (15 april) om 09.45 uur plaats in de Boerhaave aula van crematorium Rhijnhof, Laan te Rhijnhof 10 te Leiden.
Wij wensen Cobie, Dennis en Jeffrey, de verdere familie en de vele vrienden heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies. Theo, bedankt voor alles. We zullen je nooit vergeten.
(Hans Douw)
