In memoriam

Deze week kregen wij het trieste bericht dat Jan Stolk is overleden. Jan speelde meer dan 700 wedstrijden in de hoofdmacht van Rouwkoop en Randstad Sport. Hij maakte deel uit van het roemruchte team dat aan het begin van de jaren’70 in drie jaar van de LVB naar de 2e klasse promoveerde. Jan is 88 jaar oud geworden.

Jan werd op 21 januari 1935 in Voorschoten geboren. Hij maakte als jong kind de oorlog mee en raakte al snel verslingerd aan het voetballen. Hij meldde zich aan bij de neutrale vereniging Rouwkoop, waarvan de velden aan de huidige Prins Bernhardlaan lagen. Jan was een middenvelder die onvermoeibaar was. Zowel tijdens de wedstrijden als tijdens de trainingen legde hij vele kilometers af. Tijdens zijn diensttijd in 1953 in Gouda speelde hij even in die stad, maar na zijn afzwaaien meldde hij zich direct weer bij Rouwkoop. Op 20 juni 1969 veranderde Rouwkoop haar naam in Randstad Sport. Het was in deze periode dat de club ambities ontwikkelde. Piet Weduwer van de Felicitatiedienst werd sponsor, waarna het hoogste zondagelftal een opmars begon. Jan Stolk was inmiddels een selectiespeler op leeftijd, maar hij was topfit en bleef een steunpilaar in het succesvolle elftal. In 1972 en 1973 werd Randstad Sport kampioen, terwijl het een jaar later (in 1974) wederom promotie afdwong als vice-kampioen. Voor het eerst in de geschiedenis had een Voorschotens team de 2e klasse van de KNVB bereikt. In de zomer van 1974 verhuisde Randstad Sport van het Burgemeester v.d. Hoeven Sportpark naar Sportpark Adegeest. Op 8 september 1974 speelde de hoofdmacht van Randstad Sport haar eerste wedstrijd in de 2e klasse op het gloednieuwe sportpark. Jan Stolk stond in de basis van die wedstrijd tegen Teylingen, samen met Hans Pothof, Wim Mugge, Fred Sieval, Hans Lens, Jan Weduwer, Albert Lamberts, Theo Valkenhof, Ron van Zijp, Jan Zoetemelk en Loek Helder. Jan was altijd bescheiden over zijn eigen voetballoopbaan. Hij liet het graag aan anderen over om terug te blikken op de successen van weleer.

Jan Stolk speelde tot zijn 43e wedstrijden voor het eerste elftal. In het dagelijks leven was hij verwarmingsmonteur. Omdat hij geen rijbewijs had, deed hij alles met de fiets. Ook als hij naar Den Haag moest voor een klus, pakte hij steevast de fiets. Na zijn pensioen bleef hij doorwerken voor Jan Zwaan en voor Lewo. Op zijn 80e stopte hij dan echt, hoewel hij ook daarna nog flink bleef klussen. ‘Blijf adem halen’ was zijn lijfspreuk. In 1965 was hij de eerste bewoner van de grote flat aan de Rembrandlaan. Jan zou daar 58 jaar blijven. Op nummer 136, op de derde etage, woonde hij tot de laatste dag van zijn leven. Anderhalf jaar geleden kreeg Jan Corona. Hij lag een paar dagen in het ziekenhuis, maar kwam daarna weer thuis. Het bleek dat hij fysiek een behoorlijke klap had gehad. De afgelopen periode ging zijn gezondheid verder achteruit, Hij bleef tot het laatste moment vechten, maar overleed op vrijdag 3 februari jl. De uitvaart heeft inmiddels plaatsgevonden.

Wij wensen zijn familie en vrienden heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.

(Hans Douw)