Nienke Brinkman laadt de batterij weer op na succesjaar

Alles wat Nienke Brinkman aanraakte in 2022 veranderde in goud. Ze verbrak op weergaloze wijze het Nederlands record tijdens de marathon in Rotterdam, werd derde op dezelfde afstand tijdens het EK en won vervolgens het eindklassement in de prestigieuze Golden Trail Series. Nu ze eindelijk wat stoom kan afblazen, blikt onze 29-jarige clubgenote terug op haar succesvolle jaar en kijkt ze met een schuin oog alvast vooruit naar al het moois wat nog komen gaat.

Rust, het is even wennen voor Nienke. De afgelopen maanden leefde ze in sneltreinvaart. Van de ene wedstrijd naar de andere, sponsorverplichtingen, trainingsstages en interviews. Het hield niet op. En dan moest ze 'tussendoor' ook nog eens haar promotie-onderzoek inleveren. Dit laatste lukte haar vlak voordat ze naar Madeira afreisde voor de finale van de Golden Trail Series. Dit betekent dat ze nu voor het eerst sinds lange tijd achterover kan leunen. Ze heeft een paar dagen vrij genomen, gaat alleen lopen als ze zin heeft en bereidt zich ondertussen voor op de verdediging van haar promotie-onderzoek volgende maand.

Was 2021 het jaar van haar doorbraak, dan was 2022 dat van de bevestiging. Of eigenlijk was het veel meer dan dat. Ze zette de kroon op het werk. En dat terwijl ze nog lang niet klaar is. Ze won bijna alles wat er te winnen viel, maar liet wel enkele kruimels liggen. Dat is iets wat nog aan haar knaagt, wanneer ze terugkijkt op het afgelopen jaar. Het maakt haar hongerig naar nieuw succes. Al beseft ze ook heel goed dat ze een uniek seizoen heeft meegemaakt.

 

@jsaragossa_DSC1027
Nienke Brinkman tijdens de vierde etappe van de finale op Madeira. (Foto: Golden Trail Series, Jordi Saragossa)



Voorbereiding

Na Rotterdam plaatsten we een laatste reactieverhaal met Nienke. Ze trainde ze nog een keer mee met de dinsdaggroep op onze eigen baan, waarna ze zich ging voorbereiden op het EK. In München won ze uiteindelijk brons en werd daarmee de eerste Nederlandse die een EK-medaille pakte op de marathon.

"Daar ben ik heel trots op. Al was het geen ideale race. Ik kreeg na 25 kilometer last van mijn maag en dat maakte het natuurlijk een stuk zwaarder", blikt ze terug. "Ik denk dat het een combinatie van factoren was. Ik had nog nooit een kampioenschap gelopen, maar werd wel ineens tot de favorieten gebombardeerd. Dat bracht zeker druk met zich mee. Maar ook mijn voeding op de dag voor de marathon was niet optimaal. Ik was in München met de Nederlandse ploeg en volgde hun programma. Ik dacht dat ander eten van het hotel geen kwaad kon, maar had me natuurlijk aan mijn eigen gewoonten moeten houden. Ik weet dat ik een zwakke maag heb, dus dan is dat iets waar je altijd rekening mee moet houden. Voor een marathon moet alles kloppen, als er maar één puzzelstukje ontbreekt, kan het al misgaan."

 

Haar maagproblemen zorgden ervoor dat Nienke extra moest afzien. "Ik probeerde positief te blijven tegen mezelf. Ik wilde sowieso doorzetten, liever nog een uur flink lijden dan dat ik achteraf spijt zou hebben dat ik er niet alles aan had gedaan."

 

@joaomfaria_3323
Nienke aan de start als leider van het totaalklassement op Madeira. (Foto: Golden Trail Series, Joao Faria)

 

Daarvoor had ze in de kopgroep veel kopwerk verricht. Dit was een bewuste keuze. "Ik weet dat ik het niet van mijn eindsprint moet hebben. Ik wilde er daarom een zware wedstrijd van maken en de groep uitdunnen."

 

Haar opzet slaagde deels, maar het zorgde er ook voor dat ze al flink wat krachten had verspeeld toen de medailles werden verdeeld. Uiteindelijk moest ze sprinten om het brons met de Duitse Miriam Dattke. "Die laatste meters waren verschrikkelijk. Er leek geen einde aan te komen. Dat het toch is gelukt om brons te halen, maakt me enorm trots. Dit gevoel overheerst, al weet ik dat het geen ideale race was."

Trailseizoen

Ondertussen was ook haar trailseizoen begonnen. Ze startte bij de Zegama-Aizkorri (Spanje) in mei, om vervolgens de Pikes Peaks Ascent en Sky Peaks (allebei Verenigde States) in september te lopen. Dankzij drie zeges plaatste ze zich met speels gemak voor de finale van de Golden Trail Series. Steeds rekende ze af met Maude Mathys, de Zwitserse die haar vorig jaar als enige wist te verslaan. "Dat was voor mij een flinke opsteker, al was ze niet in haar beste vorm door blessures. Maar ik vind het heel bijzonder dat ik op deze momenten dus beter was dan Maude."

 

@philippreiter007_MOT22_stage4-231
Nienke beschouwt de andere deelnemers aan de Golden Trail Series als haar vrienden. (Foto: Golden Trail Series, Philipp Reiter)

"Ik startte puur om mij te plaatsen voor de finale", legt Nienke uit. "Maar als je meedoet, wil je winnen ook. Toch had ik nooit het gevoel dat ik wel even als eerste zou eindigen. Door mijn drukke programma was ik niet één keer optimaal voorbereid. Ik was eerst herstellende van Rotterdam en daarna van München. Ik heb daarom te weinig gerichte trailtrainingen kunnen doen. Dat ik desondanks steeds won, heeft mij veel vertrouwen gegeven."

Gebroken pols

Ook de voorbereiding richting de finale (eind oktober) verliep verre van vlekkeloos. "Ik heb in de weken daarvoor veel stress gehad door mijn promotie-onderzoek en heb soms tot laat doorgewerkt. En tot overmaat van ramp brak ik ook nog eens mijn pols in de training."

Dit laatste zorgde ervoor dat Nienke in het gips de finale moest lopen. Waar de finale vorig jaar slechts één wedstrijd was, moest ze nu op vijf achtereenvolgende dagen aan de bak. Met die gehavende pols dus. "Het was gelukkig een goede breuk, dus ik hoefde geen operatie. Maar de dokter waarschuwde wel dat ik er niet nog een keer op mocht vallen."

Deze boodschap speelde in haar hoofd tijdens de races. Helemaal toen het op de eerste dag ook nog eens behoorlijk regende en het glibberen en glijden was. "Ik heb voorzichtig gedaan, vooral met de afdalingen. Maar misschien is het juist wel extra gevaarlijk als je niet wilt vallen. Dat maakte het lastig. Daarbij moest ik ook mijn krachten verdelen. Als je vijf dagen achterelkaar racet, kun je niet elke keer tot het gaatje gaan."

Nienke won drie van de vijf wedstrijden (goed voor de eindzege) en pakte en passant ook de winst van het klim- en sprintklassement mee. Twee keer was de Amerikaanse Allie Mclaughlin haar te snel af. Dat zit haar dwars. "Zij heeft ervoor gekozen om niet aan alle races mee te doen en heeft dus meer rust gehad. Hierdoor weet ik niet of ik haar onder gelijke omstandigheden zou hebben verslagen. Dat frustreert mij toch een beetje. Aan de andere kant levert het ook weer motivatie op. Het houdt mij scherp."

 

@joaomfaria_3606
Nienke moest vijf dagen aan de bak in de finale, met een gebroken pols. (Foto:Golden Trail Series, Joao Faria)


Niet stoppen met trailen

Want het trailen heeft Nienke zeker nog niet uit haar hoofd gezet. "Ik heb in de media gelezen dat ik ermee wil stoppen en mij puur op de marathon wil richten. Dat is niet waar. Ik moet alleen keuzes gaan maken en samen met mijn coach een goed plan uitstippelen richting de Olympische Spelen van Parijs. Dat betekent dat ik in 2023 sowieso een marathon moet lopen om mij te kwalificeren."

"Het liefst plan ik het zo dat ik ook kan blijven trailen", vervolgt Nienke. "De Golden Trail Series zijn heel leuk. Ik word er sterker van, ook mentaal. En er heerst een fijne sfeer. Je eet, traint en racet samen. De andere lopers zijn echt mijn vrienden geworden. Maar ik weet ook dat ik met trailen meer risico loop en bijvoorbeeld door een val mijn voorbereiding op de marathon of zelfs de Olympische Spelen in de war kan schoppen. Daar moeten we dus een balans in vinden."

Aanvragen

Ondertussen wordt er ook volop aan haar getrokken. Grote loopevenementen willen Nienke graag aan de start hebben. Ze houdt zich er bewust niet mee bezig. "Die aanvragen komen binnen via het NN Running Team. Ik weet eerlijk gezegd niet eens om welke wedstrijden het precies gaat. Maar ik heb er geen moeite mee om 'nee' te zeggen als het niet in het totale plaatje past."

Nienke gebruikt de laatste weken van het jaar om plannen te maken. En ondertussen pakt ze zoveel mogelijk rust. "Ik ga weer beginnen met lopen als ik er zin in heb. Zo lang dat niet het geval is, ben ik fysiek en mentaal nog niet voldoende opgeladen."

Tekst: Mathieu Hilgersom

 

Za 6 april: 1e CD-Competitie Hoofddorp (AV Haarlemmermeer)

 

Zo 7 apr: De Braassemloop

Roelofarendsveen

 

Vr 12 apr: Singelloop Leiden

 

Zo 14 apr: Rotterdam Marathon

 

Zo 14 apr: Hollen door de Bollen

DSC_0302

DSC_0436

DSC_0675

DSC_0794

DSC_0859

 

© 2023-2024 Voorschoten '97 / Webmasters; Alle rechten voorbehouden.